§χαρακτηρίζεται από έξι αφηρημένες και γενικές αρχές (P.
Lévy, 1990):
§αρχή της μεταμόρφωσης: ένα υπερκειμενικό δίκτυο βρίσκεται διαρκώς σε εξέλιξη
§αρχή της ετερογένειας: οι κόμβοι και οι δεσμοί είναι ετερογενείς
§αρχή της πολλαπλότητας και του εγκιβωτισμού των κλιμάκων,
εξαιτίας του “μορφοκλασματικού” (fractal) τρόπου οργάνωσής του
§αρχή της εξωτερικότητας: δεν εμπεριέχει οργανική μονάδα, ούτε εσωτερικό κινητήρα (moteur), όπως για παράδειγμα συμβαίνει στα έμπειρα συστήματα
§αρχή της τοπολογίας: όλα μέσα σε ένα υπερκείμενο λειτουργούν με την αρχή της εγγύτητας (proximité)
και της γειτνίασης
(voisinage)
§αρχή της κινητικότητας των κέντρων: το δίκτυο διαθέτει διαρκώς πολλά κέντρα