Ο 20ος αιώνας σίγουρα ανήκει στον Χίτλερ
(Ροζενμπάουμ, 2001) αφού στον αιώνα των άκρων κανείς άλλος δεν απασχόλησε τόσο
την ανθρωπότητα και δεν κυριάρχησε στη συνείδησή της, όσο το πρόσωπο, που τα
δώδεκα χρόνια διακυβέρνησης του υπήρξαν μια αποκαλυψιακή έκρηξη κυνικής
διεστραμμένης βίας και αφάνταστης απανθρωπιάς. Όταν διδάσκουμε αυτήν την
ενότητα, αυτό που επιθυμούμε να συζητήσουμε με τους μαθητές μας είναι, τι
ιδιαίτερο συνέβη και μία πολιτισμένη κοινωνία ηλεκτρίστηκε από αυτόν και
βυθίστηκε σε άβυσσο απίστευτης βαρβαρότητας. Οι στόχοι που θέτει
το αναλυτικό πρόγραμμα «να ενημερωθούν για τις συνέπειες του πολέμου και να
μελετήσουν τις διεθνείς σχέσεις των κρατών… να εκτιμήσουν τη συμβολή της
Ελλάδας στον πόλεμο» δεν είναι εύκολο να προσεγγισθούν μέσα από το κείμενο. Οι
πολυδιάστατες και σύνθετες αιτιακές σχέσεις, που αναπτύχθηκαν τη συγκεκριμένη
περίοδο, δεν γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Κατά την παραδοσιακή
διδασκαλία η αναζήτηση πληροφορίας περιορίζεται στο κείμενο του σχολικού
βιβλίου με αποσπασματική χρήση των πηγών γεγονός που οδηγεί σε αδυναμία πρόσληψης σύνθετης
γνώσης.