Αν ο Αύγουστος ήταν ο μήνας των καρπουζιών τότε ο Μάιος ήταν ο μήνας των βαλιτσών. Κάθε άνοιξη -που ανοίγει ο καιρός- η εκπαιδευτική κοινότητα δείχνει τα αποτελέσματα των μελετών της. Μετά τη Σύρο -που σας είχα καλέσει- βρέθηκα στο συνέδριο για το e-learning των Βρυξελλών. Ήταν ένα συνέδριο θεραπευτικό. Ενα συνέδριο, όπου δε διστάσαμε να παραδεχτούμε, ότι μάλλον απέχουμε πολύ από τους στόχους της Λισσαβόνας.  Οτι τα σχολεία ξάφνιασαν όλους μας ευχάριστα με τις καινοτόμες εφαρμογές των νέων τεχνολογιών που εφάρμοσαν. Οτι οι παιδαγωγικές σχολές μάλλον δεν μπορούν να ηγηθούν αυτής της προσπάθειας και στην καλύτερη περίπτωση παρακολουθούν την ενσωμάτωση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας αμήχανα.

Ηταν ένα αισιόδοξο συνέδριο αυτό των Βρυξελλών. Και το χρειαζόμαστε σίγουρα όλοι. Οι πολιτικοί, γιατί θα πρέπει να βρουν τρόπους να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα τις επενδύσεις στους τομείς της παιδείας και της κατάρτισης. Οι σχεδιαστές λογισμικών γιατί τώρα αρχίζουν να μπαίνουν στη πιο δημιουργική τους φάση. Ειπώθηκε χαρακτηριστικά ότι οι σχεδιαστές πλανήθηκαν σε λάθος δρόμους και καψάλισαν τα φτερά τους ως άλλοι ίκαροι, καθώς προσπαθούσαν να πετάξουν κουνώντας τα φτερά τους. Ο άνθρωπος όμως  κατόρθωσε να απογειωθεί όταν σταμάτησε να χτυπά τα φτερά του. Ετσι και τα λογισμικά θα πετύχουν όταν σταματήσουν να αναπαράγουν το μαυροπίνακα.

Το χρειάζονται το αισιόδοξο μήνυμα και οι μαθητές. Γιατί μεγαλώνουν σε έναν τεχνημένο και περίπλοκο κόσμο και ψάχνουν το μίτο τους. Το ρόλο του δημοσιογράφου στο συνέδριο των Βρυξελλών τον έπαιζαν μαθητές τριών σχολείων της Ευρώπης. Γιατί για αυτούς τα κάνουμε όλα και άρα είναι κατά κύριο λόγο οι ενδιαφερόμενοι. Το φύλλο τους το βρήκαμε τυπωμένο την επόμενη ημέρα στα έδρανά μας με τη βοήθεια της τεχνολογίας αλλά κυρίως χάρη στο κέφι τους.

Ακούσαμε πολλά και ερεθιστικά για το τι θα δούμε τα επόμενα χρόνια. Οι τεχνολογίες συγκλίνουν και κάποτε θα έχουμε μία εύχρηστη πλατφόρμα επικοινωνίας. Ο υπολογιστής θα μεταμορφωθεί σε μία λιλιπούτεια συσκευή που θα μας καταλαβαίνει. Η γλώσσα δεν θα είναι πια εμπόδιο καθώς ο φυλλομετρητής μας θα αναλαμβάνει να μας μεταφράσει αυτόματα κάθε ιστοσελίδα που μας ενδιαφέρει. Τα καλώδια θα εξαφανιστούν και όλος ο κόσμος θα είναι ένα hot spot. Η παιδεία θα είναι ένα κοινό αγαθό όπως το νερό. Οπως ανοίγουμε τη βρύση και έχουμε νερό έτσι θα έχουμε και την πληροφορία όποτε τη ζητήσουμε, αυτήν ακριβώς που θα ζητήσουμε, αυτήν που ταιριάζει στον τρόπο που μαθαίνουμε.

Οι Βρυξέλλες μας καλοδέχτηκαν, μέχρι και ο καιρός χαμογελούσε. Συνάδελφοι από κάθε μεριά της Ευρώπης έδειξαν τη δουλειά τους και αντάλλαξαν εμπειρίες. Με χαρά είδα ότι η χώρα μας εκπροσωπήθηκε επάξια με δύο projects στο συνέδριο. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας και χωρίσαμε με χαμόγελα. Η κοινή δήλωση των επιτρόπων της Κοινωνίας της Πληροφορίας και της Εκπαίδευσης μας δείχνει το δρόμο για το 2010. Ρίξτε της μια ματιά στο www.elearningconference.org

Υ.Γ. Επιστρέφοντας στη σκληρή ελληνική πραγματικότητα είχα να αντιμετωπίσω ( άλλη) μία  κρίση συναδελφικότητας. Ένας εκπαιδευτικός που θεωρεί ότι τα έχει μάθει όλα, είναι ο πρώτος , μόνος κ.τ.λ. προσπαθούσε να ανοίξει λαγούμι στο Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (με σελίδα ανακατεύθυνσης)  προς το παραμάγαζο που έχει ανοίξει στο διαδίκτυο και διαλαλεί τη πραμάτεια του. Η αυτοχρισμένη λογοκρίτρια ως μέλος της (άμισθης) επιτροπής περιεχομένου του Σχολικού Δικτύου έχει ένα μήνυμα προς το συνάδελφο: Το ρήμα ορρωδώ συντάσσεται με προ + γενική, ίσως θα ήταν καλό τόσες διορθώσεις που έκανε στην ιστοσελίδα του να διορθώσει και το "δεν ορρωδεί σε κανέναν" γιατί βγάζει μάτι.

Α και μία αγγλική παροιμία δώρο:"Όποιος μένει σε γυάλινο σπίτι, δεν πετάει πέτρες"