Όταν, το 1995, ξεκίνησε η εισαγωγή των εφαρμογών νέων τεχνολογιών και πολυμέσων στην εκπαιδευτική διαδικασία διαφορετικών αντικειμένων από αυτό της πληροφορικής, πολλοί περίμεναν θαύματα. Περίμεναν να μεταμορφωθεί η τάξη τους. «Δεν συνέβη έτσι. Τα θαύματα δεν ήρθαν. Αποδείχθηκε πως χρειάζεται υπομονή και σκληρή δουλειά», λέει σήμερα ο Νικόλας Αποστολόπουλος, διευθυντής στο Κέντρο Ψηφιακών Συστημάτων (CeDiS) του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, ένα από τα πιο αποτελεσματικά στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την κατάρτιση προγραμμάτων e-learning.

Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο να ενταχθεί η τεχνολογική επανάσταση του e-learning στις προεξαγγελθείσες επαναστάσεις που δε συνέβησαν ποτέ. Πόσοι άραγε από τους στόχους της Λισσαβόνας έχουν επιτευχθεί από τα κράτη - μέλη της Ε.Ε.;

Οι σχεδιαστές εκπαιδευτικών συστημάτων κάνουν την αυτοκριτική τους: «Πιστεύαμε τότε πως η τεχνολογία μπορεί να υποκαταστήσει τον δάσκαλο. Λέγαμε μάλιστα πως αυτό θα συμβεί το αργότερο το 2000». Το 2000 έφτασε, πέρασε, όμως ακόμη η ψηφιακή τεχνολογία όχι μόνο δεν αντικατέστησε τους δασκάλους, αλλά ούτε καν βρήκε μια σταθερή θέση στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια της Ευρώπης ή του πλανήτη ολόκληρου. «Τώρα ξέρουμε πως χρειάζεται υπομονή, χρόνος και προσπάθεια απ' όλους - τόσο από τους καθηγητές και τους μαθητές όσο και από εμάς τους ίδιους που σχεδιάζουμε ψηφιακά εκπαιδευτικά προγράμματα».

Τι αποκομίσαμε από μία δεκαετία προσπαθειών; "Μάθαμε πως στα θετικά μαθήματα (στη Στατιστική, για παράδειγμα) είναι πολύ πιο εύκολο να εφαρμόσει κανείς ψηφιακά προγράμματα διδασκαλίας, απ' ό,τι είναι στα θεωρητικά: οι ιδέες, η θεωρία, είναι δύσκολο να συνυπάρξουν με τις μεθόδους απεικόνισης που προϋποθέτει η νέα τεχνολογία" μας αποκαλύπτει ο Ν. Αποστολόπουλος. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στα "ΝΕΑ" κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα, για το Παγκόσμιο Συνέδριο Πληροφορικής θέτει τις προϋποθέσεις για την επιτυχία των μελλοντικών προσπαθειών μας.

 Για να ενταχθεί στην εκπαίδευση το e-learning θα πρέπει επιτέλους να δοθεί έμφαση  στην ανάπτυξη εξαιρετικά πλούσιου περιεχομένου, το οποίο θα εντάσσεται στη διδακτέα ύλη και το πρόγραμμα των εξετάσεων. «Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν προγράμματα διδασκαλίας με νέες τεχνολογίες, αν δεν υπάρχουν ταχύτατα δίκτυα (συνδέσεις DSL δηλαδή) και αν δεν μπορεί ο κάθε μαθητής ή φοιτητής να έχει πρόσβαση σ' αυτά από το σπίτι - ή ακόμη καλύτερα, από παντού, μέσω ενός φορητού υπολογιστή», σημειώνει ο ίδιος. «Επιπλέον, θα πρέπει οι καθηγητές οι ίδιοι να πάψουν να αντιμετωπίζουν την τεχνολογία ως αγκάθι και να αναζητήσουν τρόπους για τη θετική αξιοποίησή της στο μάθημα. Χρειάζονται και οι ίδιοι επιμόρφωση, να καταλάβουν τις βασικές έννοιες και τους στόχους της νέας τεχνολογίας».

Να ελπίσουμε ότι θα εισακουσθούν αυτές οι παραινέσεις αφού 29 και πλέον επιστήμονες συνιστούν "επιμόρφωση εδώ και τώρα"!